Τι έγινε ξαφνικά; Τις τελευταίες μέρες πλημμύρι¬σε η Μεσόγειος με σαπιοκάραβα που θρυμματί¬ζονται και παρασέρνουν στον θάνατο χιλιάδες ψυ¬χές;
Εν μέρει είναι έτσι... Και ήταν μάλλον αναμενό¬μενο. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που οι καιρικές συνθήκες γίνονται καλύτερες και ευνοούνται τα «ταξίδια της ελπίδας», οι δουλέμποροι ανά τον κό¬σμο βρίσκουν την ευκαιρία να ξεκινήσουν «μπίζ¬νες» με τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώ¬πων που συνωστίζονται στις ακτές της βόρειας Αφρικής και της Τουρκίας, έχοντας φύγει από την χώρα τους για πολλούς και διάφορους λόγους (πό-λεμος, φτώχεια, αρρώστιες κ.λπ.).
Από την άλλη πλευρά όμως, αυτό που εσχάτως αν¬τιλαμβανόμαστε λόγω των αλλεπάλληλων τρα¬γωδιών δεν είναι, ούτε καινοφανές, ούτε ασυνή¬θιστο. Το αντίθετο. Αποτελεί μία τραγική καθη¬μερινότητα που βιώνουν όμως μόνο όσοι έρχον¬ται σε μεγαλύτερη επαφή με τα «κύματα» των με¬ταναστών. Όπως είναι για παράδειγμα, οι λιμενι¬κοί στο Αιγαίο. Αν κάποιος ζούσε μερικά 24ωρα κοντά σε κάποιον λιμενικό στη Χίο, τη Σάμο, τη Ρόδο, κλπ, θα καταλάβαινε τι πάει να πει... ήρωας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σχεδόν καθημερινά σώζουν ζωές από καρυδότσουφλα, αγνοώντας ποιοι είναι και από ποια χώρα προέρχονται ή εάν μεταφέρουν ασθένειες. Αυτοί είναι και οι άνθρω¬ποι πού έρχονται αντιμέτωποι με τα αδίστακτα δουλεμπορικά κυκλώματα, ρισκάροντας τη ζωή τους.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα, λοιπόν, δεν εί¬ναι σημερινό. Και δεν είναι καν... ελληνικό. Όπως πολλά χρόνια τώρα γράφουμε, είναι ένα διεθνές πρόβλημα. Και η Ελλάδα, ως μία «γέφυρα» στον χάρτη μεταξύ Αφρικής, Ασίας και Ευρώπης, το αν¬τιμετωπίζει διαχρονικά, σηκώνοντας ένα πρό¬βλημα που υπερβαίνει τις δυνατότητές της.
Δεν χρειάζονται λαϊκισμοί λοιπόν...
Όσο υποκριτικό είναι να γίνεται λόγος για «ξαφνι¬κή» αύξηση των μεταναστευτικών ροών, άλλο τό¬σο υποκριτικό είναι να παριστάνει κάποιος ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ή να μην κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, προκειμένου να διαφυλάξει την κοινωνι¬κή ειρήνη εντός της χώρας, που ασφαλώς και κλυ¬δωνίζεται στις περιοχές που συγκεντρώνονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες.
Οργάνωση και σχέδιο. Αυτό χρειάζεται στη χώρα. Και τώρα και πάντα. Γιατί δεν γίνεται να... πά¬ρουμε την χώρα και να την πάμε αλλού, ούτε να χτίσουμε τείχη στη θάλασσα.
