Το πολιτικό σύστημα καταστρέφει επί 6 χρόνια την Ελλάδα γράφει ο κ. Κ. Καλλίτσης στην "Καθημερινή" και εξηγεί: "Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο «Plan B». Το πρόβλημα είναι ότι, έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η χώρα δεν έχει «Plan A». Δεν έχει ένα ρεαλιστικό, αποτελεσματικό κεντρικό σχέδιο δράσης.
Τα μόνα πλάνα που σκαρώνονται, είναι τα διαδοχικά και αλληλοαναιρούμενα σχέδια επιθετικής διαχείρισης της κοινής γνώμης – κοινώς, προπαγάνδας. Κι αυτά, μόλις έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα (αυτήν που αναγνωρίζουν όλοι οι άλλοι, οι χώρες, οι αγορές και οι διεθνείς οργανισμοί...) καταρρέουν.
Με λίγα λόγια, πάντα χάσκει απειλητικό το τεράστιο έλλειμμα πολιτικής. Διότι το άρρωστο πολιτικό σύστημα παραμένει απροσάρμοστο".
Περιγράφοντας τα 6 χαμένα χρόνια για την Ελλάδα ο κ. Καλλίτσης γράφει: "... Η Ιρλανδία μπήκε σε πρόγραμμα τον Νοέμβριο 2010, πήρε 85 δισ. ευρώ και βγήκε μετά μια 3ετία. Η Πορτογαλία μπήκε Απρίλιο του 2011, πήρε 78 δισ. ευρώ, βγήκε μετά μια 3ετία.
Εμείς μπήκαμε τον Μάιο 2010, κι ενώ έχουμε πάρει πάνω από 200 δισ. ευρώ, μένουμε για πέμπτο χρόνο - και βλέπουμε. Η Ελλάδα μπήκε στην κρίση με 12,6% ανεργία κι έχει 26,6%, η Ιρλανδία με 13,9% και τη μείωσε στο 13,1%, η Πορτογαλία με 12% και την έφτασε στο 16,5%. Στην Ελλάδα μειώθηκαν οι επενδύσεις 40%, στην Ιρλανδία 6%, στην Πορτογαλία 30%. Η Ελλάδα έχασε 25% του ΑΕΠ της, η Ιρλανδία κέρδισε 4,6%, η Πορτογαλία έχασε 4,4%..."
Και καταλήγει ο εξαιρετικός αρθρογράφος: "... Με ιαχές ότι διώχνουν το ΔΝΤ και σκίζουν σελίδα-σελίδα το Μνημόνιο, οι αρμόδιοι «νόμιζαν» ότι είχαν καταλάβει τα όρια και τις διαθέσεις των δανειστών. Είτε δεν είχαν καταλάβει τίποτα, είτε παίχτηκε ένα αθέμιτο στοίχημα: Αν κέρδιζαν, θα έπαιρναν μικρή παράταση, να επιβάλουν τα μέτρα που είχαν συμφωνήσει (αλλά δεν είχαν λάβει και, γι’ αυτό, τώρα το δημοσιονομικό κενό είναι μεγαλύτερο...) αφού, πρώτα, περάσουν τον κάβο της εκλογής Προέδρου.
Αν έχαναν, θα κληρονομούσε το πρόβλημα η επόμενη κυβέρνηση. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα θα βρεθεί με ένα Μνημόνιο που θα πιέζεται να υλοποιεί άνευ πολλών διαπραγματεύσεων, υπό τη δαμόκλειο σπάθη των αγορών. Κι αν δεν μπορέσει να ανοίξει τις αγορές (ως ανέτοιμη...) θα υποχρεωθεί να προσφύγει στις πιστωτικές γραμμές του ESM και του ΔΝΤ..."
