Το Πάρκο Πολιτισμού Νιάρχου είναι ένα από τα ΕΛΑΧΙΣΤΑ έργα που μπόρεσε να ξεπεράσει τις επιθέσεις και αντιδράσεις και να υλοποιηθεί. Παρά τις αντίστοιχες πρωτοφανείς κινητοποιήσεις ολοκληρώθηκε και το Μουσείο Ακρόπολης και η συμφωνία για το λιμάνι του Πειραιά που πολύ γρήγορα γίνεται το μεγαλύτερο στην Ευρώπη στις μεταφορές.
Υπήρξαν όμως εκατοντάδες έργα που χάθηκαν ή "κόλλησαν" από κινητοποιήσεις ψευτο-οικολόγων, του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, κρατικών υπαλλήλων, δημάρχων και άλλων "κρυφών" ομάδων που κανείς δεν γνωρίζει ποιοι ακριβώς είναι και τι επιδιώκουν.
Όλοι αυτοί δεν αναρτούν απλώς μερικά πανό διαμαρτυρίας, ούτε κάνουν κάποιες συγκεντρώσεις ολίγων φανατικών. Εκμεταλλεύονται το φρικτό πολύπλοκο νομικό σύστημα της χώρας και με μεθοδευμένες προσφυγές κυρίως στο ΣτΕ, μπλοκάρουν κάθε υγιή δράση στο όνομα κάποιων ανύπαρκτων... κορμοράνων ή γιατί απλώς θεωρούν ότι το (χρεοκοπημένο πια) κράτος θα πρέπει να κάνει αυτά τα έργα και όχι οι ιδιώτες "που αποσκοπούν στο κέρδος σε βάρος των ανθρώπων".
Σκεφθείτε ωστόσο: Πώς θα ήταν σήμερα ο ερειπιώνας και λασπότοπος του Βοτανικού αν είχε γίνει το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού; Πάρκα, ξενοδοχεία, δρόμοι, πλατείες, κατοικίες, κτίρια πολιτισμού, εμπορικά κέντρα θα είχαν αλλάξει το κέντρο της Αθήνας, μόλις δυο χιλιόμετρα από την Ομόνοια. Πάνω από 10.000 άνθρωποι θα είχαν βρει εργασία στο ντόμινο αναάπτυξης που θα ακολουθούσε.
Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε προσφυγή στο ΣτΕ και α) Έστειλε την εταιρεία Βωβού στην πτώχευση β) 3.000 εργαζόμενους στην ανεργία γ) Άφησε τον ΠΑΟ να παιζει σε ένα γήπεδο - προσβολή για το άθλημα δ) Χάθηκε η διπλή ανάπλαση (γιατί το παλιό γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας θα γκρεμιζόταν υπέρ του πρασίνου).
Πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπλοκάρει την επένδυση στο Ελληνικό παρά το γεγονός ότι η παραλιακή της Αθήνας θα γίνει Μονακό και θα εργαστούν εκεί πάνω από 30.000 άνθρωποι. Και τι δεν έχουν σκαρφιστεί. Από το να ψάχνουν για... αρχαία μέχρι ένας δασάρχης να υποστηρίζει ότι εκεί υπάρχει και δάσος (οπότε δεν υπογράφει και έχει μπλοκάρει το έργο). Από κοντά Δήμοι να διεκδικούν εκτάσεις και πάει λέγοντας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Στην Πάτρα η μίνι περιμετρική της πόλης που θα παρακάμπτει το κέντρο της δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί γιατί - τι σύμπτωση - στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν προσφυγές καθυστερώντας το έργο επί 20 χρόνια. Στην Χαλκιδική μια απολύτως νόμιμη επένδυση Χρυσού, βολοδέρνει ανάμεσα στην Δικαιοσύνη (όπου κερδίζει όλες τις ενστάσεις) και το κράτος (που καταχρηστικά δεν τις αποδέχεται).
Μήπως να θυμηθούμε τον άτυχο ηγέτη του Κατάρ που πλήρωσε ότι του είπε το ελληνικό Δημόσιο και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να αποκτήσει την έκταση της Ζακύνθου για να την αξιοποιήσει; Να μιλήσουμε για τα 5.000 πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών που ενώ μπορούν να προσλάβουν 82.000 Έλληνες ναύτες έχουν μόνον .... ΠΕΝΤΕ γιατί το κόμμα που ελέγχει τον κλάδο δε επιτρέπει να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις; Για το γήπεδο της ΑΕΚ που επί 20 χρόνια δεν μπορεί να το αναγείρει στον δίκό της... χώρο;
Πώς μπορεί να προχωρήσει η χώρα λοιπόν όταν ψευτοοικολόγοι, εμμονικοί από τα κόμματα της Αριστεράς και διάφοροι τυχάρπαστοι μπορούν με τέτοια ευκολία να κατατροπώνουν κάθε επενδυτική προσπάθεια; Αν δεν υπάρξει πολιτική βούληση ώστε να ελευθερωθεί η αγορά τότε θα ζούμε αυτή την βασανιστική κατάσταση: Ασήμαντοι να μπλοκάρουν τα σημαντικά.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
(Υ.Γ: Επείγει φυσικά όταν η κυβέρνηση αλλάξει να γίνει προσπάθεια όλα αυτά τα έργα να ΞΕΜΠΛΟΚΑΡΙΣΤΟΥΝ, ιδιαίτερα αυτό του Βοτανικού).
