Ας είμαστε ειλικρινέις, η Ελλάδα απέτυχε παντού σαν χώρα και η καταστροφή ξεκίνησε την δεκαετία του 80. Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου σαρώνοντας το κράτος της σκληρής δεξιάς είχε μια τεράστια ευκαιρία να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, να την βάλει σε ρότα ανάπτυξης, να την μεταλλάξει σε ένα ευρωπαϊκό κράτος.
Όχι μόνο δεν το έκανε αλλά αντιθέτως έβαλε τα θεμέλια για να φτάσουμε στο σημερίνό κατάντημα. Ιδεολογικά το πίστευε γι αυτό και εγκατέστησε το κόμμα στο κράτος. Παντού τοποθετήθηκαν κομματικοί ενώ ακόμα και για μια άδεια περιπτέρου, ένα σταλινικού τύπου κόμμα - κράτος αποφάσιζε αν θα στην δώσει.
Βάζοντας παντού κομματικούς ΑΛΛΟΙΩΣΕ τον κοινωνικό ιστό της χώρας μέσα από μια καθολική αναξιοκρατία - πρώτα ο κομματικός, σχεδόν ποτέ ο άξιος - αλλά και μια γενικευμένη ατιμωρησία. Όλα τα σκάνδαλα κατασπατάλησης η υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος τα έχει ακυρώσει η Βουλή με εκατοντάδες τροπολογίες γιατί σε αυτά πρωταγωνιστούσαν κομματικοί.
Το τελευταίο - η ατιμωρησία - έδωσε το σύνθημα για εκτεταμένη διαφθορά παντού: Εφορίες, πολεοδομίες, Δήμοι, Νοσοκομεία, παντού στο Δημόσιο έγινε θεσμός η μίζα και το φακελάκι. Ποιος να κινδυνέυσει για μια κομματική μίζα;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτελείωσε λειτουργικά την χώρα, όταν αλλάζοντας και το Σύνταγμα, μετέφερε σε έναν υπερ-πρωθυπουργό εξουσίες ενός δικτάτορα. Οι θεσμοί, ποδηγετήθηκαν, ή κομματικοποιήθηκαν , στην Ελλάδα ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν λογοδοτεί πουθενά. Είμαστε ανίσχυροι απέναντί του.
Αν ο Α. Παπανδρέου έβαλε τα θεμέλια αποδόμησης της χώρας ΟΛΟΙ οι επίγονοί του όταν αναλάμβαναν την εξουσία όχι μόνο δεν άλλαζαν τίποτε αλλά τον μιμήθηκαν απολύτως: Πελατειακό - κομματικό κράτος, βόλεμα ημετέρων, αναξιοκρατία, μίζες, διαφθορά, αφοπλισμένοι θεσμοί, ήταν η προίκα τους όσο κυβέρνησαν..
Και φτάνουμε στο σήμερα. Τι ζούμε; Την διάλυση αυτού που εμπνέυστηκε τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου χωρίς όμως να έχουμε κάτι να βάλουμε στην θέση του.
Νεκρά πολιτικά κόμματα απομεινάρια της φαυλοκρατίας της αντιπολίτευσης, θεσμούς διαλυμένους, κανένα σχέδιο για οτιδήποτε, συνεχής πορεία προς τον πυρήνα της καταστροφής μας.ο καινούργιο δεν έχει έρθει. Οι δε δυστυχείς πολίτες δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν, τι να ψηφίσουν. Μόνιμα θύματα της πολτικής ανοργανωσιάς που συνεχίζεται.
Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια1 Πως στην Ελλάδα από το 1981 μέχρι σήμερα το πρόβλημα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ και όχι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ. Και πως είμαστε χαμένοι από χέρι αν δεν υπάρξει πολιτική λύση.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
