Ο Αντρέα Τέτι, διευθυντής του Κέντρου για την Παγκόσμια Ασφάλεια και τη Διακυβέρνηση στο Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν, στη Σκωτία, περιγράφοντας τι είναι αυτό που ζούμε σήμερα στις δυτικές κοινωνίες εξηγεί:
"... Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έχουμε ξεχάσει το Κράτος Πρόνοιας, καθώς οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ έχουν φτάσει να πιστεύουν ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι αναγκαία για την κοινωνική σταθερότητα. Το τίμημα για αυτή τη μυωπία είναι η επιστροφή του λαϊκισμού. Η «δημοκρατία» έχει μετατραπεί σε ένα άδειο κέλυφος του παλαιού εαυτού της, μια διαδικασία χωρίς ουσία, ένα φύλλο συκής που χρησιμοποιείται για την κάλυψη κάθε είδους αμαρτίας. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τη δημοκρατία: πολιτικές και οικονομικές ελίτ πρέπει να θυμηθούν το τίμημα που πληρώσαμε την τελευταία φορά που ξεχάστηκαν τα διδάγματα της κοινωνικής σταθερότητας (ΣΣ δηλαδή το κοινωνικό κράτος)».
Και όταν λέει τίμημα εννοεί δυο παγκόσμιους πολέμους στο έδαφος της Ευρώπης στον 20ο αιώνα.
Ο Τζέφρι Φρίντεν, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Χάρβαρντ συμπληρώνει: "... Λαϊκιστές της Δεξιάς και της Αριστεράς έχουν έρθει στο προσκήνιο σε όλον τον δυτικό κόσμο. Τα αιτήματά τους ποικίλλουν από τόπο σε τόπο και από καιρό σε καιρό, αλλά συνήθως αυτές οι νέες πολιτικές δυνάμεις είναι εχθρικές προς την παγκόσμια οικονομία, εχθρικές προς τους μετανάστες, εχθρικές προς τις υφιστάμενες κυβερνήσεις και τους πολιτικούς ηγέτες του συστήματος και - στην Ευρώπη - εχθρικές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση".
Κατά τον Φρίντεν η επιδείνωση στην κατανομή του εισοδήματος και η οικονομική ανισότητα, ξεκίνησε, στις περισσότερες χώρες, στη δεκαετία του 1970. Η κατάσταση διαφέρει από χώρα σε χώρα, αλλά σχεδόν όλες οι προηγμένες βιομηχανικές χώρες είναι πιο άνισες τώρα από ό,τι πριν από 40 χρόνια.
Το... κερασάκι στην τούρτα ήρθε το 2007 όταν ήρθε και η τραπεζική φούσκα με τα εικονικά κέρδη. Ποιοι την πλήρωσαν; Οι απλοί άνθρωποι αφού σήμερα το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών είναι σημαντικά χαμηλότερο από ό,τι πριν από την κρίση.
Βλέποντας οι πολίτες - που υποφέρουν από μέτρα λιτότητας - ότι οι κυβερνήσεις είναι αδύναμες να ασκήσουν κοινωνική πολιτική και κυρίως αδύναμες να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα, (δηλαδή να αντιμετωπίσουν την κρίση) στρέφονται στον λαϊκισμό είτε δεξιά είτε αριστερά για να ακούσουν τουλάχιστον ψέματα που θα τους απαλύνουν την καθημερινότητα.
