Το πρόβλημα της χώρας μοιάζει να είναι το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού της προσωπικού. Η χώρα πορεύεται προς το άγνωστο με ψεύδη, ταπεινωτικές για τον κοινό νου υποσχέσεις, πάντα χωρίς σχέδιο, όλα στην τύχη "κι ότι κάτσει".
Ασήμαντα και ευτελή, με την βοήθεια και των κάκιστων ΜΜΕ δηλητηριάζουν την δημόσια ζωή σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει να μην υπάρχει ορατή λύση στον ορίζοντα. Ειδικότερα τα ΜΜΕ έχουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κρίση ενταγμένα συνειδητά στο σύστημα, ανακυκλώνοντας την ασημαντότητα, στην ουσία σύσκοτίζοντας και παραπλανώντας.
Δυστυχώς όμως, δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα για την χώρα. Μακάρι να ήταν έτσι γιατί σε αυτή την περίπτωση καταψηφίζοντας τους ψεύτες και ανίκανους, το πρόβλημα θα λυνόταν.
Το κορυφαίο πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία είναι η πρωτοφανής αδυναμία της πλειοψηφίας των ανθρώπων (πολιτών), να αξιολογήσουν αυτά που συμβαίνουν μπροστά στα ίδια τους τα μάτια. Να κατανοήσουν τι συμβαίνει, να επιμερίσουν ευθύνες, να βρουν τις αιτίες και κάποια στιγμή να αντιδράσουν και να αποφασίσουν.
Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνάς είναι η έλλειψη παιδείας.
Δείτε την περίπτωση του κ. Τσίπρα. Επιβιώνει πολιτικά αν και ψεύδεται ολημερίς κι ολονυχτίς, αν και κατέστρεψε με τις φοβερότερες επιπτώσεις εδώ και 70 χρόνια τον οικονομικό ιστό της χώρας, αν και κατέστρεψε χιλιάδες οικογένειες μικρομεσαίων και εργαζομένων. Κι όμως χιλιάδες άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ότι "δεν κάνει για την δουλειά" (του πρωθυπουργού), είναι διαχρονικά επικίνδυνος και πρέπει να απομακρυνθεί.
Ένα άλλο παράδειγμα στην απέναντι όχθη, είναι αυτό του κ. Λεβέντη. Μέχρι και φοιτητές Πανεπιστημίων έχουν προσέλθει στο "κόμμα" του (δεν υπάρχει κόμμα...) γιατί νομίζουν ότι είναι φορέας της μεγάλης αλήθειας που χρειάζεται η Ελλάδα.
Θα γελάγαμε αν δεν έπαιρνε έως 4,5% στις δημοσκοπήσεις! Ό κ. Λεβέντης είναι χρόνια μπροστά στα μάτια μας, ξέρουμε επακριβώς ότι είναι ο ορισμός του τίποτα - θα αποδειχθεί και ολίγον επικίνδυνος θυμηθείτε - κι όμως χιλιάδες άνθρωποι δεν βλέπουν την άμετρη ανικανότητά του. Θα τον ψηφίσουν, τον πιστεύουν.
Έχοντας πολίτες που δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν αυτά που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια τους και μάλιστα παρά τις σοβαρές εις βάρος τους καταστροφικές επιπτώσεις, (κλειστές τράπεζες, μειώσεις συντάξεων, κ.α.) ήταν φυσιολογικό να εμφανιστούν οι αντίστοιχοι "πολιτικοί".
Λούμπεν πρόσωπα, αγράμματοι, απαίδευτοι, τυχάρπαστοι, βρήκαν κοινό και έγιναν βουλευτές ακόμα και υπουργοί, εδραιώνοντας το εθνικό αυτό πρόβλημα: Πολίτες που δεν μπορούν να αξιολογήσουν και πολιτικοί που δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε.
Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που καταλαβαίνουν τα πάντα. Δεν τους εκπροσωπεί κανείς, είναι μόνοι, απογοητευμένοι και εκτός "δημόσιας" ζωής. Μάλλον δεν ελπίζουν και σε τίποτε πια.
Η χώρα οδηγείται σε εκλογές σε εντελώς καφενόβια λογική (του την είπα, μου την είπε) αλλά την ίδια ώρα όλοι οι οικονομικοί δείκτες καταρρέουν ενώ παίρνονται αφύσικα μέτρα εις βάρος ανθρώπων και επιχειρήσεων: Εν μέσω κρίσης θα εισβάλουν στα σπίτια, θα φορολογούν το παρελθόν, θα αδικούν, θα καταδιώκουν.
Και οι πολίτες; Δεν έχουν παρει είδηση τίποτε ή έστω - κάποιοι; - δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
