Η αποτυχία της αντιμετώπισης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής χάρη σε συμβατικές μεθόδους, κάνει πολλούς επιστήμονες να εξετάζουν τη μέθοδο της «γεω-μηχανικής», με στόχο την εκ νέου δημιουργία του γήινου κλίματος.
Η θεωρία αυτή, που παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά πριν έναν αιώνα, αφορά είτε τον αποκλεισμό της θερμότητας από την ατμόσφαιρα της Γης μέσω του περιορισμού της ηλιοφάνειας ή την αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας.
Η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας μπορεί να επιτευχθεί χάρη στη λεύκανση των νεφών, ώστε αυτά να αντανακλούν περισσότερο ηλιακό φως, ενώ η αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα είναι δυνατή με την απορρόφησή του από συσκευές που ονομάζονται «μηχανικά δέντρα».
Οι προοπτικές αυτές προκαλούν, όμως, το φόβο επιστημόνων και κρατικών αξιωματούχων. Και οι δύο τεχνικές μπορούν να έχουν απρόβλεπτες παγκόσμιες συνέπειες, ενώ η διαχείριση του ηλιακού φωτός θα απαιτούσε αιώνες προσπαθειών. Ο Κεν Καλντέρα, ειδικός του κλίματος στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Carnegie, καλεί σε ενδελεχή μελέτη των επιπτώσεων αυτών, μέσω προτύπων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η ανάγκη λήψης μέτρων με επείγοντα χαρακτήρα ίσως, όμως, να έχει φθάσει, όπως εξηγεί και ο συγγραφέας Ιλάι Κίντις. «Ο συνδυασμός της ανησυχίας και της περιέργειας είναι αυτός που έπεισε την επιστημονική κοινότητα να μελετήσει μέθοδο, η οποία βρισκόταν εντελώς έξω από τα ενδιαφέροντα των κλιματολόγων πριν πέντε μόλις χρόνια», λέει ο Κίντις.
