Η ελληνική κοινωνία σε αφασία
Παρακολουθώ τα καθημερινά και ειλικρινά νοιώθω νικημένος και απέραντα μόνος. Η Ελλάδα βυθίζεται στον βούρκο του ασήμαντου. Είναι μια χώρα που έχει χάσει το νόημα των λέξεων, δεν έχει κανένα απολύτως όραμα για την ζωή των ανθρώπων, βαδίζει στα τυφλά αδικώντας τους, έχοντας καταργήσει θεσμούς και κανόνες.
Τι βλέπω καθημερινά; Πολιτικούς που ψεύδονται ανέντιμα και με έναν αισχρό για την κοινή νοημοσύνη τρόπο. Δεν το χωράει το μυαλό πόσο εύκολα λένε τόσο χοντρά ψέμματα σε έναν ολόκληρο λαό. Τι άλλο βλέπω; Μέσα Ενημέρωσης που λειτουργούν με αισθητική καφενείου παρηκμασμένου χωριού. Και τέλος έναν πνευματικό κόσμο που δεν μπορεί, δεν ξέρει, ή δεν του επιτρέπουν να εκφραστεί.
Υπάρχουν και χειρότερα : Βλέπω ένα λαό με φοβικά σύνδρομα που δεν μπορέι να ενωθεί κατά αυτών που τον κατακλέβουν και τον κοροϊδεύουν. Βλέπω ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μην έχει παιδεία - αποτέλεσμα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που κλέβει τον χρόνο των παιδιών για να τα παραδώσει στην κοινωνία χωρίς κανένα εφόδιο για την ζωή τους.
Και βλέπω ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. Η κυβέρνηση Σαμαρά με μπαράζ σκληρών ποινικών μέτρων, συλλήψεων και εκτεταμμένων διωγμών έχει καταφέρει να κλέισει τους ανθρώπους στα σπίτια τους.
Η κοινωνία είναι αφοπλισμένη απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει καταργήσει την Βουλή, τους θεσμούς, τα κόμματα και τους πολιτικούς ρόλους (όπως για παράδειγμα του βουλευτή). Ναι υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν μάχες. Δεν αρκεί, το σύστημα τους κερδίζει επιβάλλοντας ότι θέλει. Και το επιτυγχάνει, ακριβώς γιατί δεν έχει μαζική αντίσταση.
Η καταστροφή της χώρας είναι βιβλική. Δεν είναι μόνο οικονομική. Έχει καταργηθεί η λογική, η ανθρωπιά, οι άμυνες μέσω θεσμών και κάθε τι που θα μπορούσε να περιγράψει μια υγιή κοινωνία.
