Μήπως δολοφονείς τον χρόνο σου;
Mέχρι το πρωί της Παρασκευής, ο χρόνος είναι δικός σας. Υπάρχει αυτή η συγκλονιστική ανθρώπινη κατάκτηση του "προσωπικού χρόνου" κάποιες γιορτινές μέρες. Για κάποιους ανθρώπους όμως, τέτοιες μέρες ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει, δεν περνά και κυριολεκτικά υποφέρουν..! Είναι ο πάτος. Να έχεις αυτόν τον μοναδικό πλούτο - τον χρόνο - και να μην ξέρεις τι να τον κάνεις. Και να φαντάζει σαν σωτήρια λύση "να επιστρέψουν οι εργάσιμες ημέρες για να ασχοληθείς με κάτι", δηλαδή να ψάχνεις να βρεις πως θα στον κλέβουν (τον χρόνο).
Ο χρόνος της ζωής ενός ανθρώπου είναι απειροελάχιστος. (Μόλις χθες δεν ήταν που η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου πήρε το ευρωπαϊκο; Όχι ακριβώς... Έχουν περάσει ήδη 10 χρόνια). Οι άνθρωποι αργούν να το καταλάβουν. Ναι ο χρόνος των ανθρώπων τελειώνει με τον θανατό τους αλλά αυτό δεν πολυαφορά εμένα. (Όπως έχει πει ο φιλόσοφος Οζ "πάντα πεθαίνουν οι άλλοι"). Μόνο που κάποια στιγμή ο χρόνος νικά και εσένα και τότε ίσως λίγο πριν το τέλος ίσως συνειδητοποιήσεις ότι το μεγαλύτερο μέρος του το πέταξες στα σκουπίδια.
Κάντε ένα μικρό πείραμα αυτό το διήμερο. Θα απολαύσετε τον χρόνο; Έχετε πράγματα να κάνετε; Θα είστε πλήρης; Αν ναι είστε από τους λίγους που ζουν αρμονικά με τον απειροελάχιστο χρόνο που σας ανήκει.
Αν όχι, αν δηλαδή μέσα στον δικό σας χρόνο αδημονείτε να έρθει η... Παρασκευή "για να κάνετε κάτι", τότε έχετε πρόβλημα. Δολοφονείτε τον πραγματικό σας πλούτο, τον χρόνο και επείγει να βγείτε στην πραγματική ζωή. Είναι κάπου εκεί έξω, μαζί με τα όνειρα που είχατε κάποτε.
