Το τραπεζικό σύστημα υποχρεώνεται σε μια βίαιη προσαρμογή λόγω της ύφεσης. Κατ΄ουσίαν οι πρώην ιδιοκτήτες των μεγάλων Τραπεζών γίνονται μικρομέτοχοι σε αυτές, με το Δημόσιο (που ήταν η βασική αιτία της καταστροφής τους λόγω των κρατικών ομολόγων που "κουρεύτηκαν"), να είναι ο νέος μεγαλομέτοχος άρα και ο νέος ιδιοκτήτης..!
Τούτο σημαίνει ότι το τραπεζικό σύστημα έχοντας ασφυκτικό κρατικό έλεγχο θεωρητικά μπορεί πλέον να ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΕΙ στην ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Κι όμως: Το πολιτικό σύστημα αυτή την στιγμή προσανατολίζεται σε λάθος κατεύθυνση. Σκέπτεται οριζόντια μέτρα που να αφορούν το σύνολο των δανειοληπτών, ενώ παντού στον δυτικό κόσμο οι Τράπεζες συζητούν ανά περίπτωση δανειολήπτη, αξιολογούν τις δυνατότητές του και ΒΟΗΘΟΥΝ. Σε κάποιες περιπτώσεις μειώνουν την οφειλή, σε άλλες μειώνουν επιτόκιο και δόση, σε άλλες επιμηκύνουν τον χρόνο κ.ο.κ.
Όλες οι τράπεζες - πλην των ελληνικών δυστυχώς - συνυπολογίζουν ότι ήδη έχουν εισπράξει αρκετά χρήματα από ένα δάνειο, θεωρούν τον πελάτη τους... πελάτη που πρέπει να τον στηρίξουν και στο τέλος, προτιμούν να εισπράξουν ότι μπορούν από το να προχωρήσουν σε κατασχέσεις και άλλες δαπανηρές και καταστροφικές κινήσεις.
Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη, το τραπεζικό σύστημα της χώρας επιτέλους να κινηθεί με ρεαλισμό και βαθύτατη ανθρωπιά. Μετά από 6 χρόνια ύφεσης με θύματα τους πάντες δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να καταδιώκονται και από το κράτος και από τις Τράπεζες.
Η Ευρώπη να στήσει το δικό της Twitter
Είναι αλήθεια πως η Ευρώπη ασχολήθηκε με την ευημερία της και άφησε σε τρίτους τις τύχες της.
Άφησε στις ΗΠΑ την στρατιωτική ισχύ και την παντοδυναμία των social media, στην Ρωσία την ενέργεια, στην Κίνα τις πρώτες ύλες ακόμη και την τεχνογνωσία για τα πάντα.
Ακόμα και τον πρωτογενή τομέα τον εγκατέλειψε θεωρώντας πιο συμφέρον να αγοράζει αγροτικά προϊόντα από τρίτες χώρες από το να τα παράγει.
