Με ομοβροντία άρθρων από επώνυμους αναλυτές εφράζονται φόβοι ότι αυτό το πολιτικό σύστημα δεν θα μπορέσει να σώσει τη χώρα από την πτώχευση. Είναι σημαντικό ότι τα άρθρα αυτά γράφονται ενώ ο χρόνος πιέζει αφόρητα την Ελλάδα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις για να επαναδανειοδοτηθεί και ενώ οι πιστωτές ανήγγειλαν ότι δεν θα εκταμιεύσουν τις ήδη συμφωνηθείσες δόσεις γιατί η χώρα καθυστερεί τα συμφωνηθέντα.
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ γράφει: "Στο εξωτερικό έχουν τρομάξει με το επίπεδο των πολιτικών μας, την έκταση της διάλυσής του κράτους, την διαφθορά και το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου στην Ελλάδα". Και συνεχίζει: "Έχουν όλοι κουραστεί τόσο που μια επιστροφή στην δραχμή μοιάζει λυτρωτική"! Μιλά επίσης για έγκλημα των πολιτικών "να μην μας παίρνουν σοβαρά" και να μένουν άναυδοι όταν ακούν τους Έλληνες πολιτικούς "άλλα να λένε δημόσια και άλλα στις συσκέψεις μαζί τους".
Ο φιλόσοφος ΧΡΗΣΤΟς ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ γράφει: "Ή θα αλλάξουμε σαν κράτος ή θα αποβληθούμε από την ιστορία". Ο κ. Γιανναράς λέγει ότι "υπάρχει πολιτική ιδιοτέλεια στον δρόμο προς την δραχμή. Ένα ολόκληρο σύστημα θέλςι το πελατειακό κράτος και τον παρασιτισμό". Και καταλήγει: "Η επερχόμενη καταστροφή μοιάζει η μόνη μας ρεαλιστική ελπίδα" (Σ.Σ. για να απαλλαγούμε από αυτούς).
Ο καθηγητής ΛΟΥΚΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ με έναν εύγλωτο τίτλο τα λέει όλα: "Ας πνιγούμε επιτέλους να ησυχάσουμε", (φυσικά το απεύχεται).
Ο ΠΑΝΑΓΗΣ ΒΟΥΡΛΟΥΜΗΣ πρώην πρόεδρος και Δ. Σύμβουλος του ΟΤΕ γράφει: "Να σοβαρευτούμε αλλιώς θα ζητιανεύουμε". Αποκαλύπτει ότι οι ξένοι μας παρακολουθούν με δικούς τους μηχανισμούς (γιατί δεν μας εμπιστεύονται) και τι βλέπουν; Διάλυση παντού, πολιτικές υπονόμευσης των συμφωνηθέντων, ελύθερη πτώση της πραγματικής οικονομίας, ανεργία δίχως προηγούμενο και "ένα τσίρκο από 50 υπουργούς να ασχολείται με τις επόμενες εκλογές".
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ γράφει: "Είναι απορίας άξιον πως η πολιτική τάξη δεν καταλαβαίνει ότι αν καταρρεύσει η χώρα το πολιτικό παιχνίδι θα παίζεται σε αλάνα...". Κι όπως λέγει ΄"τώρα παίζουμε το τελευταίο μας χαρτί".
Ο ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ συγκρίνει το σήμερα με το... 1930 "όταν, ενώ η Ελλάδα χανόταν στην διεθνή κρίση, ένα ερώτημα υπήρχε στα σαλόνια των Αθηνών: Πρέπει να επιστρέψει ο εξόριστος βασιλιάς;"
Ο ΣΙΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ γράφει "για τα κομματικά μας ζόμπι που περι άλλων τυρβάζουν". Όπως γράφει "τα φληναφήματα περί επιστροφής στη δραχμή είναι καταστροφικά αφού μιλάμε για εθνική καταστροφή".
Ένα πλήθος κειμένων κρούει τον κώδωνα κινδύνου -σχεδόν κραυγάζει- για την επερχόμενη καταστροφή που δεν οφείλεται πλέον στην οικονομοκή κατάσταση της χώρας, αλλά στη ανικανότητα των πολιτικών, την ιδιοτέλειά τους, την προσπάθειά τους να συντηρήσουν ένα συντεχνιακό-πελατειακό κράτος (έστω και με... δραχμή;), για να επιβιώσουν οι ίδιοι.
