Στα Πανεπιστήμια μας, χάθηκαν οι ρόλοι
Το μεγάλο πρόβλημα στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι ότι έχουν χαθεί οι ρόλοι. Ο καθηγητής, ο φοιτητής, ο πρύτανης, είναι ιδιότητες με συγκεκριμένα όρια δράσης. Και μάλιστα σε μια ιδεατή λειτουργία ενός Πανεπιστημίου, δεν μπορεί ο ένας, να μπαίνει στα χωράφι του άλλου...
Σε όλα τα κορυφαία Πανεπιστήμια του κόσμου οι ρόλοι τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια και έτσι τα Πανεπιστήμια αυτά, επιτυγχάνουν το μέγιστο επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι να παρέχουν ΥΨΗΛΟ επίπεδο σπουδών. Μάλιστα πληρώνονται αδρά για να παρέχουν τέτοιες σπουδές, ενώ επιλέγουν τους φοιτητές που θα ενταχθούν στα προγράμματά τους.
Στην Ελλάδα, η κατάργηση των ρόλων σημαίνει υποβάθμιση των σπουδών. Τα κόμματα εισβάλλοντας στα Πανεπιστήμια για να δημιουργήσουν στελεχιακό δυναμικό και κομματική πελατεία, κατάφεραν να τα διαλύσουν.
Μικρές αλλά δυναμικές κομματικές μειοψηφίες έχουν επιβληθεί όχι μόνο στην διοίκηση των ΑΕΙ - ΤΕΙ αλλά και στην πλειοψηφία των φοιτητών που δεν έχουν κανένα πραγματικό ενδιαφέρον να χτίζουν με τούβλα το γραφείο του πρύτανη, να υπερασπίζονται όχι ένα πνευματικό άσυλο αλλά ακόμα και την διακίνηση ναρκωτικών, να θέλουν δήθεν να συνδιοικήσουν κ.ο.κ.
Αν δεν φύγουν τα κόμματα από τα Πανεπιστήμια και αν δεν επανέλθουν ΟΙ ΡΟΛΟΙ μέ κάθε τρόπο, (ακόμα και με πειθαρχικά εκαπιδευτικά μέτρα όπως συμβαίνει παντού) αυτό που ζούμε 40 χρόνια στα ελληνικά Πανεπιστήμια θα συνεχιστεί: Μπάχαλο
