Το πολιτικό σύστημα παγκοσμίως ήταν πάντοτε εδώ και 2.500 χρόνια ένα: Κάποιοι κυβερνούσαν εν ονόματι του λαού, (εκπροσωπούσαν τα συμφέροντά του δηλαδή), είτε ήσαν... δικτάτορες, είτε ήσαν "εκλεγμένοι" πρωθυπουργοί, είτε ήσαν πρόεδροι. Υποκριτκά, το σύστημα γεωγραφήθηκε σε καπιταλισμό, κομμουνισμό, σοσιαλισμό κ.α. Πιο απλά σε Δεξιά, Αριστερά, Κέντρο.
Επί δεκαετίες οι πολίτες πίστευαν ότι υπήρχε μια διαρκής σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς. Ανάλογα με το ποιός θα κέρδιζε θα εφαρμοζόταν η αντίστοιχη πολιτική. Ακόμα κι αν κέρδιζε η αριστερά όμως, η πολιτική δεν πολυάλλαζε... Δεν ήταν δυνατόν.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Η συνήθης σύγκρουση Δεξιάς - Αριστεράς δεν υπάρχει πια ΠΟΥΘΕΝΑ στον πλανήτη. Άλλωστε η Αριστερά πρακτικά δεν κυβερνά κάπου..! Ποιά σύγκρουση ζούμε λοιπόν; Ζούμε έναν σκληρό εμφύλιο του καπιταλισμού.
Από την μία ο παραδοσιακός καπιταλισμός της παραγωγής. Αυτός ο καπιταλισμός που είχε ένα ήθος: Δημιουργούσε θέσεις εργασίας, επένδυε, πλήρωνε φόρους, χρηματοδ'οτησε το κοινωνικό κράτος έστω για να κρατήσει τις αναγκαίες ισσοροπίες.
Από την άλλη, ο παρασιτικός καπιταλισμός. Αυτός που διαχειρίζεται μόνο ένα αγαθό το χρήμα. Το συγκεντρώνει, το επενδύει σε αδρανείς δράσεις (τόκοι, ισοτιμίες νομισμάτων, τιμές προϊόντων, μετοχές κ.α.). Συγκεντρώνοντας το χρήμα σε εντελώς αντιπαραγωγικές δραστηριότητες. δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, δεν επενδύουν, δεν φορολογούνται (αφού μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε φορολογικούς παράδεισους).
Μέσα από αυτή την σύγκρουση καπιταλισμού κατά... καπιταλισμού, χώρες ολόκληρες όπως αυτές του ευρωπαϊκού νότου (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) και φυσικά οι απλοί πολίτες βιώνουν πρωτοφανή οικονομικά αδιέξοδα. Όλοι χρωστούν παντού, δανειζόμενοι μόνο από τους εκπροσώπους του παρασιτικού καπιταλισμού.
Υπάρχει λύση; Θεωρητικά ναί. Όμως οι όποιες λύσεις δεν θα εφαρμοστούν ποτέ γιατι ο παραστιτκός καπιταλισμός έχει διεισδύσει στον πολιτικό κόσμο. Επηρεάζει και ελέγχει. Πολλοί από αυτούς που κυβερνούν, απλά είναι υπαλληλοί τους.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
