Καναδοί επιχειρηματίες ήρθαν στην Ελλάδα και επένδυσαν 80 εκατ. ευρώ σε γραμμές υδροπλάνων. Πολύ σωστά έκριναν ότι μια χώρα με 6.500 νησιά θα είχε κοινό για ταχύτατες μετακινήσεις από την ηπειρωτική χώρα προς τα νησιά. Ένα παράδειγμα: Πάτρα - Κέρκυρα σε 40 λεπτά αντί 7 ωρών με το πλοίο!
Οι επενδυτές έμειναν τέσσερα χρόνια και όταν έφυγαν καταγανακτισμένοι, το ελληνικό δημόσιο δεν είχε καταφέρει να ορίσει ούτε τα κατά τόπους υδατοδρόμια! Σημειωτέον ότι τα εν λόγω υδροπλάνα μπορούσαν να προσγειώνονται και σε αεροδρόμια ξηράς!
Γιατί χάθηκε αυτή η σοβαρή επένδυση; Μια αιτία ήταν φυσικά η υπονόμευσή της από την ακτοπλοία που επρόκειτο να πληγεί. Η κύρια αιτία ωστόσο ήταν η αρρωστημένη γραφειοκρατία που ουσιαστικά εξαχρείωνε την προσπάθεια και αδικούσε τους επενδυτές.
Και σήμερα η κυβέρνηση αναζητεί - με νόμο - να ορίσει τα υδατοδρόμια. Πάλι με λάθος τρόπο φυσικά. Κύκλοι κοντά στο ζήτημα αυτό λέγουν ότι κακώς το σχέδιο νόμου εισέρχεται σε δευτερεύουσες λεπτομέρειες, που μπορούν να καθοριστούν με απόφαση υπουργού. «Στη Γαλλία τα υδατοδρόμια ιδρύονται με μία απλή αίτηση στην περιφέρεια, όπου εξετάζονται κάποιες βασικοί παράμετροι. Δεν εμπλέκονται ούτε υπουργεία ούτε η κρατική ασφάλεια ούτε το πολεμικό ναυτικό» αποκαλύπτουν.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
