Η προσωρινή κράτηση του κ. Βίκτωρα Ρέστη έχει σκορπίσει αρνητικές διαθέσεις στον εφοπλιστικό κλάδο. Μεγάλος αριθμός εφοπλιστών κρίνει ότι "κάθε σκέψη να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα, είναι μια λάθος σκέψη". Και περιγράφουν σε πέντε στάδια τι μπορεί να πάθει κανείς, όσο καλές προθέσεις και να έχει. Ιδού η... συνήθης διαδρομή ενός επενδυτή στην Ελλάδα:
1. Διαθέτει τα χρήματά του και επενδύει, έχοντας λάβει υπόψιν το ρεαλιστικό οικονομικό περιβάλλον που υπάρχει και ισχύει στην χώρα.
2. Αφού επενδύσει αιφνιδιάζεται. Έκτακτοι φόροι, νέα φορολογικά νομοσχέδια, ανατροπές στην καθημερινότητα της εταιρείας και της ίδιας της ζωής των επενδυτών μεταλλάσσουν το περιβάλλον με φοβερές επιβαρύνσεις.
3. Εμφανίζονται ζημίες. Κλέινεις; Συνεχίζεις να αιμοραγείς και να χρηματοδοτείς; Χρωστάς και συνεχίζεις; Πολλές φορές η τρίτη περίπτωση είναι μονόδρομος (δεν μπορείς πρακτικά να κλείσεις) οπότε συνεχίζεις.
4. Αν είσαι... άτυχος και συνεχίσεις, αρχίζουν οι φορολογικοί έλεγχοι λόγω χρεών, τα πρόστιμα και στο βάθος ο... εισαγγελέας για ποινικά (έως "κακουργήματα").
5. Και το κερασάκι στην τούρτα: Στο τέλος σε κρεμούν στα... μανταλάκια. Ο Τύπος σε ξεμπροστιάζει σαν απατέωνα, λαμόγιο, φοροφυγά κλέφτη κ.ο.κ.
Δεν είναι λίγοι οι εφοπλιστές που δεν θέλουν να έχουν ούτε απλές συναλλαγές στην Ελλάδα αντιδρώντας με θυμό στα παραπάνω. Θεωρούν ότι το πολιτικό σύστημα "έχει ξεφύγει" και πως με απάνθρωπο και άδικο κυνήγι και αδιανόητες πρακτικές καταστρέφει το επιχειρείν.
Η περίπτωση Ρέστη έχει σοκάρει δεδομένου ότι έχει προφυλακιστεί για υπόθεση που θα... αθωωθεί (αφού επέστρεψε εντόκως το επίμαχο ποσό). Στους επιχειρηματικούς κύκλους η υπόθεση αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Αυταρχισμός με τον μανδύα της Δημοκρατίας
Οι αυταρχικές χώρες είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για την Δημοκρατία και την Δύση. Ο αυταρχισμός τι κάνει; Μεταμφιέζεται σε (δήθεν) Δημοκρατία.
Κάνει εκλογές, διατηρεί Κοινοβούλια, υιοθετεί λειτουργίες του δυτικού τρόπου ζωής π.χ. στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνία αλλά αυτή είναι η βιτρίνα.
